Dat we in profetische tijden leven, zal voor veel christenen wel duidelijk zijn. We zien in ons land de Jodenhaat met de dag toenemen, onder de dekmantel van ‘kritiek op Israël’. Maar wie wat verder kijkt, ziet dat dit alles te maken heeft met een geestelijke strijd. En dan is de vraag: wat is voor ons als gelovigen onze plaats en roeping in deze tijd? Het Bijbelboek Ruth heeft ons daar veel over te vertellen.
Het verhaal is waarschijnlijk wel bekend: Naomi, met haar man Elimelech en haar twee zonen moeten Israël verlaten vanwege een hongersnood en vestigen zich in Moab. Maar daar sterft Elimelech. De twee zonen trouwen allebei met een heidense (Moabitische) vrouw: Orpa en Ruth. Na verloop van tijd sterven ook deze twee zonen en Naomi blijft achter met haar twee schoondochters Orpa en Ruth. Vervolgens keert Naomi terug naar Israël, waarbij Ruth met haar schoonmoeder meegaat en Orpa niet. Uiteindelijk eindigt het boek met de prachtige geschiedenis waarbij Ruth haar nieuwe man Boaz vindt en trouwt met hem.
Deze geschiedenis heeft veel lessen in zich, maar ook een hele actuele boodschap voor deze tijd. Er is een duidelijk profetische lijn te zien. Zoals Naomi met haar gezin gedwongen werd om het land Israël te verlaten vanwege een hongersnood, zo werd het Joodse volk 2000 jaar geleden uit het land Israël verbannen. Naomi’s gezin kwam in Moab terecht en werd daar onnoemelijk hard geraakt. Haar man en twee zonen stierven. Maar uiteindelijk kon deze weduwe terugkeren naar Israël. Op eenzelfde manier heeft het Joodse volk de afgelopen 2000 jaar heel zwaar geleden, eeuwenlang is het vervolgd en velen van het Joodse volk zijn vermoord in Europa. Maar ‘het overblijfsel’ zien we in deze tijd terugkeren naar het eigen land.
Het is opmerkelijk om te lezen dat de terugkeer van Naomi plaatsvindt, omdat ‘de Heere naar Zijn volk had omgezien’. (Ruth 1:6b) Ik geloof dat het enorm belangrijk is dat wij de terugkeer van Israël in onze tijd ook op die manier duiden. “Ik zal (zegt God) een omkeer brengen in de gevangenschap van Juda en in de gevangenschap van Israël, en hen opbouwen als vroeger.” (Jer. 33:7) Als we niet zien dat het de Héér is Die Zijn volk terugbrengt en weer naar hen omziet, dan kunnen we het wereldgebeuren niet goed begrijpen en ook niet meewerken in Gods plan. Het is een groot Godswonder dat na de hopeloze diepte van de Holocaust opeens een Joodse Staat werd geboren. Zomaar plotseling, zoals al geprofeteerd in Jesaja 66:8. Het is Gods werk. Hij heeft naar Zijn volk omgezien. En dan is de vraag: wat doen wij dan?
Voor dezelfde vraag stonden Orpa en Ruth. En ik denk dat Orpa en Ruth in deze geschiedenis gezien kunnen worden als een beeld van de gelovigen uit de heidenvolken. Orpa en Ruth waren als heidenen uit Moab verbonden met Naomi (Israël), omdat zij getrouwd waren met haar zoon. Op eenzelfde manier zijn wij als heidense gelovigen verbonden met Israël, omdat we ‘getrouwd zijn’ met de grote Zoon die Israël heeft voortgebracht: de Heere Jezus.
Naomi keerde samen met haar schoondochters terug naar Israël, verbitterd door wat ze had meegemaakt, zo lezen we. Eenmaal onderweg kwamen Orpa en Ruth voor de keuze te staan: Gaan we écht met Naomi mee, of ligt onze toekomst toch in Moab? Orpa koos ervoor om niet met Naomi mee te gaan, maar terug te keren naar ‘haar volk en haar goden’ (Hf. 1:15) Maar Ruths keuze was anders. Zij zei tegen Naomi: “Waar u heen gaat, zal ik ook gaan, en waar u overnacht, zal ik overnachten. Uw volk is mijn volk en Uw God is mijn God. Waar u sterft zal ik sterven.” Wat een krachtige geloofsbelijdenis en wat een toewijding. Ruth koos de moeilijke, onbekende weg, maar ze zou daar later enorme zegen van ontvangen.
En wij? Zijn wij een Orpa of een Ruth? We zien dat Israël terugkeert en dat God weer naar Zijn volk omziet. Israël is nog niet waar het zijn moet, want God is bezig met het geestelijke herstel van Zijn volk. Maar verbinden wij ons net als Ruth aan Gods volk in deze zware tijd van ‘terugkeren’? Of maken we ons los van Israël en kiezen we net als Orpa voor ons heidense volk en daarbij ‘onze goden’? Dit brengt echt scheiding tussen gelovigen, net als bij Orpa en Ruth. Je ziet nu al om je heen dat deze keuze iets kost. Als je enigszins opkomt voor Israël, begint dat al gevaarlijk te worden. Maar wie de Bijbel kent, weet dat dit uiteindelijk de weg naar toekomstige zegen is. Want Israël heeft toekomst. (Jesaja 60:1) Dat gold ook voor Ruth.
Ruths weg eindigde met dat zij haar man Boaz ontmoette. Door dit prachtige huwelijk gaf deze heidense bruid de erfenis en zegen weer terug aan Naomi. Het gaat te diep om daar nu lang bij stil te staan, maar ik geloof dat uiteindelijk op eenzelfde manier door de gelovigen uit de volken de erfenis weer terug komt bij Israël. Door de 10 stammen, die zich grotendeels onder de volken bevinden en zich weer bij de Joden (Juda) voegen, wordt Israël een ‘volheid van volken’, zoals beloofd. (Gen. 48:4, Rom. 11:25) Daarom is ook voor ons uiteindelijk de moeilijke weg de beste weg. Je verbinden aan Israël kost iets, maar het betekent ook een vreugdevolle toekomst, met een geweldig bruiloftsfeest op de berg Sion. (Jes. 25:6-12)
Ruth klampte zich vast aan Naomi. Doet denken aan Zacharia 8 vers 23:
“Dan zullen veel volken komen en machtige heidenvolken, om de HEERE van de legermachten in Jeruzalem te zoeken en om het aangezicht van de HEERE gunstig te stemmen. Zo zegt de HEERE van de legermachten. In die dagen zal het gebeuren dat tien mannen uit alle talen van de heidenvolken, vastgrijpen, ja, de punt van de mantel van een Joodse man zullen zij vastgrijpen, en zeggen: Wij gaan met u mee, want wij hebben gehoord dat God met u is.”
